
Open Call van Bries
Zes zeer uiteenlopende kunstwerken zijn uit 167 inzendingen gekozen als winnaars van de Open Call van Bries en vanaf 28 januari te zien in heel Friesland.
Bries (een samenwerking van het Fries Museum met kunstinitiatief VHDG) vroeg kunstenaars die in Friesland wonen en/of werken te reageren op deze tijd en hun visie te delen voor de toekomst. Nieuw werk had de voorkeur, werk met antwoord op vragen als ‘Welke luchtspiegeling inspireert ons en is het waard om verbeeld te worden?’. Of ‘Brengt deze crisistijd ons ook iets goeds?’
Ik ben door Peter van Lier en Machteld van Buren gevraagd om zes ontwerpen om te zetten naar een digitaal bestand wat geschikt is om te drukken op poster formaat. Uit deze ontwerpen hebben ze elk een ontwerp ingezonden voor de wedstrijd. Onderstaand ontwerp is één van de winnende ontwerpen en de posters hiervan hangen door heel Friesland. Erg leuk om hier aan meegewerkt te hebben en de poster in het ‘wild’ te vinden!
,,Van Buren combineert een schetterende, dynamische compositie met de tot nadenken stemmende tekst van dichter Peter van Lier. Prachtige woorden, die je niet meteen kunt plaatsen. Dynamisch hoe ze rondzweven. De zwarte streepjes kunnen ook woorden zijn die weggehaald zijn…’’

Machteld van Buren (beeld) en Peter van Lier (tekst), Op hard land, 2021
‘We wilden reageren op het gevaar van de coronacrisis voor je gemoed: het valt ons op dat deze tijd bij veel mensen angst, onrust en onzekerheid teweegbrengt. Als een onderliggende laag die al maanden sluimert en continu voelbaar is. De wereld is veranderd, we zijn uit balans. Vandaar dat de vormen en woorden in ons werk ook wat zoekend het beeld in komen, ze schuiven en bewegen naar hun plek. Er zou bij wijze van spreken elk moment een volgend beeld of een nieuwe zin bij geschoven kunnen worden. Waar het ons om gaat is de vraag: hoe versterken woord en beeld elkaar? In dit geval representeren ze de licht afstandelijke blik en helderheid waarmee we naar de situatie hebben gekeken. Maar er zit zeker ook emotie in.’
‘Het wonderlijke was: het beeld en de tekst waren er al, los van elkaar. Dit werk van Machteld hadden we al meteen in ons hoofd toen deze open call voorbijkwam: al die rode kruisen, dat is een sterk beeld passend bij de situatie. De dichtregels komen uit recente gedichten van Peter. Ze zijn kort, krachtig en pregnant. Geïsoleerd van hun oorspronkelijke context zijn ze heel goed van toepassing op deze crisis. ‘Geluk gekist’ bijvoorbeeld. In die woorden zit iets van ontluistering, maar ook het idee dat geluk bewaard moet worden. Enerzijds schuilt er gevaar in de regel en anderzijds herinnert deze je eraan dat het de moeite waard is om vast te houden aan dat wat het leven waardevol maakt. Zo zou je het zinnetje ‘Ontwijken als franje?’ kunnen opvatten als de manier waarop we ons ten opzichte van elkaar gedragen in de anderhalvemetersamenleving.’
‘We leven samen in een klein dorp en hebben gelukkig genoeg mogelijkheden om naar buiten te gaan. Toch raakt deze crisis ons natuurlijk ook. Peter voelt zich meer geremd en afgeleid. Machteld vindt juist de rust om tot nieuwe ideeën te komen. We kijken allebei nuchter en hoopvol vooruit, al is de wereld wel echt veranderd. De grenzen van het neoliberale denken lijken bereikt. We vliegen de wereld over, zitten te wroeten in alles wat tot het rijk der natuur behoort, opdat de mensheid kan blijven groeien. Hopelijk gaan mensen daarover nadenken. Al is het maar de vraag of we in die spiegel willen kijken.’ (Bron: Fries Museum)
